کد مطلب:20338 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

از اوايل دوران بلوغ دچار خواهشهاي نفساني شدهام. آيا در اين حال نماز قبول ميشود؟

اين كه در ابتداي جواني و اوايل بلوغ به فكر معنويت و اصلاح خود هستيد، بسيار با ارزش و مايه اميد است، زيرا هواپرستي و ارتكاب معاصي در واقع يك بيماري است و مرضي كه درد داشته باشد، صاحبش را مجبور به چاره جويي و مداوا ميكند، ولي بيماري كه درد نداشته باشد، هنگامي بيماري او بروز ميكند كه قابل علاج نباشد، مانند سرطان بدي سرطان اين است كه در ابتداي پيدايش درد ندارد و معلوم نميشود و وقتي خود را نمايان كرد، ار از كار گذشته است. مرضهاي روحي هم اين طور است. كسي كه مرتكب گناه شد، اگر به زشتي كار خود پي برد و دانست با كارش خدا را به غضب آورده و عاقبت زشتي براي خود تهيه كرده است، به فكر توبه و چارهجويي ميافتد و با بازگشت به درگاه الهي، خود را نجات ميدهد، ولي فردي كه در گناه غوطه ور شد و اصلاً احساس ناراحتي و عذاب وجدان نكرد، به فكر اصلاح خود نميافتد و در لجنزار تيره بختي فرو ميغلطد ايام جواني، وقت رسيدن به عاليترين منازل زندگي است. در ديدگاه جوان مناظر زيبا و چشم اندازهاي مطبوع و دل پسند بسيار است و روح جوانان لبريز از آمال و آرزو و سرشار از عشق و اميد است. دوران جواني، دوران درخشندگي و فروغ زندگي و سرور و شادماني است. دوران قوت و قدرت، نشاط و اميد، كار و كوشش و شور و هيجان است. قدرت و نيروي جواني است كه بر مشكلات زندگي فائق ميآيد و راههاي سخت و ناهموار را به آساني ميپيمايد. اولياي گرامي اسلام جواني را يكي از نعمتهاي پر ارج الهي و از سرمايههاي بزرگ سعادت در زندگي بشر شناختهاند، و اين موضوع را با عبارتهاي مختلف به مسلمانان خاطر نشان نمودهاند. امام علي(ع) فرمود: دو چيز است كه قدر و قيمتشان را نميشناسند مگر كسي كه آن دو را از دست داده باشد؛ يكي جواني و ديگري سلامتي و عافيت.(1) در اين حديث علي(ع) نعمت جواني را در رديف بزرگترين نعمتهاي الهي يعني صحت و سلامت آورده، و به اندازهاي آن را مجهولالقدر دانسته است كه ميفرمايد تنها در موقع ازز دست دادن جواني ميتوان به ارزش آن پي برد.

به پيري خاك بازي گاه طفلان ميكنم بر سر

كه شايد شنوم ز ان خاك بوي نوجواني را

پيامبر اسلام(ص) فرمود: در قيامت هيچ بندهاي قدم از قدم بر نميدارد مگر اين كه به چند پرسش پاسخ دهد؛ يكي از آنها جواني است كه سؤال ميشود جوانيت را چگونه و در چه راه تمام كردهاي. (2) گرچه دوران جواني قسمتي از مجموع عمر آدمي است، ولي اين بخش از عمر آن قدر ارزنده و ممتاز است كه درباره آن پرسش ميشود كه چگونه آن را صرف كرده است.

شناختن ارزش واقعي جواني و توجه به زشت و زيباي آن شرط اساسي سعادت جوانان است.

دوران جواني يكي از فرصتهاي گران بها و طلايي است. استعدادهايي كه در جسم و جان جوان نهفته است، و وضع مساعدي كه براي ترقي و تكامل در نهان جوان وجود دارد، اگر به درستي مورد استفاده و بهره برداري قرار گيرند، ميتوانند پايه اساسي خوشبختي جوان براي تمام دوران عمر باشد.

جوان عاقل و فرصت شناس از تجربههاي گذشتگان درس گرفته و به بهترين وجه از نعمت جواني بهره برده و آينده خويش را درخشان ميكند.

جوانا بدان قدر روز جواني

مده نقد عمر از كف رايگاني

جوان بايد بداند با كوچكترين غفلت از زمان و موقعيت جواني، فرصت پر ارزشي از دست ميرود، كه قابل برگشت نميباشد و با افسوس چيزي دستگير انسان نميشود. امام علي(ع) فرمود: فرصت مانند ابراز افق زندگي ميگذرد مواقعي را كه فرصتهاي خير پيش ميآيد، غنيمت بشماريد و از آنها استفاده كنيد. جواني موهبتي است كه خداوند براي همه جوانان ارزاني داشته است. عدهاي از اين نعمت پر ارزش به خوبي استفاده ميكنند و وقت خود را در راه كسب علم و دانش استوار نمودن پايه اقتصاد كشور و عمران و آبادي مملكت و ايجاد مزارع سرسبز و خرم و حفظ استقلال و امنيت كشور و ساير فعاليتهاي پر ارج صرف ميكنند و براي خود، خانواده و كشورشان افتخار ميآفرينند.

رخي جواني خود را در مسير عياشي، تنبلي، اعتياد، آمد و شد با افراد ناباب، ولگردي و راههاي انحرافي ديگر قرار داده و براي خود بدبختي و حسرت و تباه شدن را فراهم مينمايند.

يكي از چيزهايي كه ممكن است جوان را از راه فضيلت و شرف انساني دور كرده و خطر بزرگي را سر راهش سبز نمايد،